ÖNCE
bunları sızdırıp güne damlar, süzülüp bedeninin tufanı
kime gideyim ne anlatayım, taş hani gece yani ben
koşarım bir kaldırımdan bir sonrasına
kim Kara burada, sönen bitiren açık doruğunda
o ya otellerden yaşar ya ayakta geçinir, şimdi erken yağmurunun zamanına,
verir kendini usulcana ateşle hani, rezil sırıtır kalabalıktan
tüm büyük cenabet diyeceğim,
diyeceğim dolanıp her yerlerinin sardunya kokusuna
üç gün diyeceğim ama bir yerlerine dokunmadım mı aklım karışacak
tekmil göğü bu gökyüzünde kasırga basınca
bu piyanonun adını o mavi otelden duyacaksın
kahvelerden fırlayacaksın duyunca göremez olup
— “Düpedüz öğrenin siz de” diyeceksin süzülüp dikenliklerinden
atmış hüznünü Kara sinerken boşluğuna bu sabah…
şimdi öğrendin ama
SONRA
vurulan hâlâ gözleriniz zincire
şimdi tekillik diyeceksiniz
yuvarlayıverir beni ıssız evlerine susuz yataklarından
Rimbaud’nun o gemileri karşınızda
çığlıklarını tek tek kaçırıyor
bu durduramadığım yerlerinden fışkıran dans
ÖNCE
gözlediğin özlediğin kalın sesler düğünlerde olur
pencerede bulutların hâlâ buraya bakakaldığı
her yandan mavi toy çığlıklar duyulacak Zeynep
Kimse şarkısının üstünde ölmemeli
SONRA
kimin camından başlıyorum Açık Radyoda
ben bir Kara duldan çekirdek
kasabada deliniyor gece o süt kokusuyla
yeri kırık, üstü karadut
kimlerin arasından bir yudum ekmek çalıp
düzde dalgadan kaçamadan ve biz ki taş direğe
birlikte bağlanmış…
hangisiydi bilemiyorum sirenlerin limanında acemi
şarkılarını benden soranlar
bir karanlık
yeniden tekmil ışık
kurdelalar karşıdaki kalabalığın açıktan sessizliğinde duyulacak
doludizgin kestane saçlarında sırıtacak
yukarıda sen kendi sessizliğinde
halka halka pencerenin başında
uzaklardan gülüşün kimsesiz güvertesinden yanar bana
gün avam yataktan duman, bütün gece öğrendiklerimizi acelesiz yutan
kendi çığlığının korkusunda bir kadınsın kendine pruva
ama kiminle öğrenirsen öğren, uyuyamayacak yaşlı kadınlar soracaklar
ayakta süzülüp gelmek bu radyoya
“Durun, korsan olur bu gece” diyeceksiniz biliyorum
düğünler geçiyor Zeynep
Sonunda beni bu pencereden vuracaklar
SONRA
ahali! dokunamadılar bana, o yüzden Kara gelir üstüme üstüme
söner çığlıkları kadınların hey!
topları duyar duymaz uzaklaşırken
göreceksin bu girift gecede, belki düşüneceksin beni
ellerinin doludizgin güvertesinde kendine günce
DAHA SONRA
kimse olmadığım bir Kara Kadırga bir boşlukta
üç gün dokunmadılar ona o kaldırımda
ÖNCE
Sanrılar yıl ona, ağır ağır yuvarlanırken bana,
dersinizdir aramızda teniniz
körpe geceyi koşmadan cadılar
Oysa Sarkis’i düşünecektiniz
taş kasabada bu yıl gündüz, kırık şarkısına soracaktınız
ilk gülüşü zincire hafif sızan gündüz Gazali, gece Ashberry
cömertsiniz kalabalıktan
denizlerin sürtük rehberi
Gördüğünüz düşü anlatayım sorun
belli bir göğü, yerleri, evleri bir bir beyler!
mahalleyi şarkısına canavar eden havzanıza sızan gözüm
herkezi çözeceksiniz başlatmak için bu av ışığını
aranızdaki çabuk söner
düğümlersen daha iyi, taş gibi rahat —ilk atarsan
dur bu attığın mavi
“öğrenin o zaman bu yeri” diyecekler
öğreneceğiz
Anlattığım kafa kafaya gelmeler karşımda, sahilde, radyoda duymuş tümünü
üstelik karşıda kırk gündür bir pencerede istemiş durmuş
O Kara buruk, karşıda şimdi
—“Dokunmadılar, şimdi takılıyor getireyim mi?”
Benimle birlikte iki katın seslerine iğne sokak
—“Ne diye bu karabasan, bitirelim”
siliyor uykusunu döşeklerden tek tek
yukarda açılmış bir doludizgin ölüm,
senin kollarında kaybolup
SONRA
tatlım, bu zaman kadar dirhem toplamak
karanlıkta açıkta kruvazörlerin çifte zamanlı topları
—“Ne gemisi bu uzaklaşan?”
süzülüp kımıldamazken üstten si majör herşeye ben içinde
“Buraya değen kimse, hemen tek tek gebertelim beyler!”
tutmuş ellerini zincire geçiriyor, yerle bir geceyi
Ve bu senin yolunu gözlediğimiz an
“Ne sayıyorum ki haberleri kör kör?”
Hayalet kasabadan soracaklar
—“Tam çalılıklardan dönerken
karşıma ne çıktı bilin bakalım”
kadınlar gelip geçiyor sokaktan beyler
saçımda kokusu içimde şemsiyesi
ŞİMDİ
Bu küçücük evin sessizliğinde kör gürültü
beni ovduğu yataklar
bağıracaksınız sonunda, beni bir o cadıya soracaklar
onun gözü kendi kokusunda
“Neden hınzırsın bu kadar”
uzaktan eşlik etmiş alkışlar
fırlayacaksınız ayağa
ama belirsiz soracaklar sonra daha kaç hafta duyulacak biliyorum kırık radyoda
yığacaklar ne varsa, malûm Kara bu, inletecek.
Yağmur üç gün sürecek.
KİMSE
—“Neden denizde bu ya?” arka planda açık gri duman
rıhtımda tanımadı beni hiç
—“Ne sorup duruyorsunuz önünüz arkanız zaman!”
acımasızlığını parlatırken uzaktan
—“Ne geçiyor bakarken ya?” diye tersleniyor
bahşişi düzensizken dans başlatmak zordur
yırtan başı kalın kadın arasında
HİÇ
düzensiz bir sokak kalmayacak,
onu gördüğünüz en ‘den’ hali
ortalıkta ve rıhtımda takılıyor
ve daha Kara hüznü
Bu dalgadan rahat sessizce dimağın berisi
Düşeceksiniz yukardan slav mutluluklara
ŞİMDİ
öğleyin kör ışık göreceksin
uzaktan Nancarrow yuvarlanır bu kasabada acelesiz katmer
ufalayıp tufanın kalıntılarını yüzümden
usul usul kopan kocaman bir tebessümle, birikintilerini bırakıyorum orada
oysa haklısın, tabii ki tersleneceksin sallanan her bayrağa,
sayıyorum sesleri anlıyorum
fütûrsuzca yanılıyorsun bende, bulutların belirsiz
ŞİMDİ
prizmaların süzülen yabancısı
bir anda gülüşün
denizde zamanı lambalarının
EN ÖNCE
halka malûm
—“Gebertelim”
kısa yerleri ağlıyor öğleyin
kırılıyor boynu karşıda
selamlıyor hâlâ gelmek isteyen köylüleri
tam ateşle yataktan fışkıran
bu sanrı cenabet, Zeynep delicesine tutuver ellerimi !
bir olur süzülenler, fısıldar bu gece
sadece kim daha çabuk iniyor diye
soğuk taş sarhoş ediyor bağırıyorum sessizce
başlıyorum tam o zaman bu otelde tek başıma
rastlarsan kimbilir kimin tuşlarına hayalet bir radyoda
6-9 Ağustos 2012, Sivrice-Assos
