Gitti…
firarın çıkıntı girdabından kaçıyorum artık
Fırlattığım kelimeyse acılar, her mevsimden geceye doğru
yalnızlığımdan çıktımsa kaçtığım için
alnımdaki is
yıkıldı dem, diri üzüm…
Zaman çatladı yanyana yasakları…
ân artık geceler: kendini amansız ve
oradan yazıyor ağ.
Benim için babam ölümden düşüşün ânı bir tanem:
bir uzun yararsız dikenimden bir daha bitiyor.
Öyle işte — Bana mıhlandığım, bana ağladığım damlalarla
gömüyorum beni: Bir hiç kaçıyorum
su gibi, kitap gibi tutam geceler.
Mum seçtiğim için sonumdan bembeyaz diri.
Herkes gökkuşağımda gösterdiğim yetkin gözlerinizden şükrân kırmış.
Kıpırdasam düzlüklere geçermiş toprak lekeler
yani kelimelerden, oradan makara geçiyor elem: keyif eriyim hem ben,
hem de göllerimdeyim dibimdeki.
Haziran 2008
